Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.

september 1999

Afscheid van Hans van der Kwaak september 1999

Vellesan neemt stijlvol afscheid van Hans van der Kwaak.
Ruim 800 leerlingen één dag in actie voor medeleerlingen in Gambia.

Zo begint de IJmuider Courant in september 1999 zijn artikel over het Vellesan.
Na ruim. 33 jaar werkzaam te zijn geweest in het onderwijs en ruim 17 jaar rector van de school stapte Hans van der Kwaak op. Zijn afscheid werd in alle luister gevierd, al heeft Hans zelf niet zo’n behoefte aan cadeaus. Hans wist iets beters: hij was al tijden betrokken bij de Stichting Nederland – Gambia, die zich inzet voor onderwijs voor kinderen in Gambia. Geld inzamelen voor dit goede doel leek hem een beter plan.
En dat gebeurde ook. Op donderdag 30 september, een dag voor het officiële afscheid voor collega’s en vrienden, werden alle leerlingen aan het werk gezet, met als doel veel geld verdienen. Een feestcommissie werd opgezet en docenten maakten overuren.
De bovenbouwleerlingen waren ‘verkocht’ aan het Velsense bedrijfsleven. Voor een bepaald bedrag kwamen groepjes leerlingen werken bij bedrijven. Het werk varieerde van zwerfvuil opruimen tot het schoonmaken van de parkeerplaats. Ook de diverse docenten die meegingen als begeleider staken hun handen. Hans werd in een auto rondgereden om bij alle bedrijven cheques in ontvangst te nemen en om naar ‘zijn’ leerlingen te kijken.
Ondertussen zaten de 1e en 2e klassen ook niet stil. In het Willem de Zwijger gebouw werden diverse activiteiten gehouden. Zelfgemaakte hapjes, suikerspinnen, sokken en nog veel meer waren te koop. Buiten werden tussen de buien door sponsorlopen, skeelertochten en dansmarathons gehouden. Op de afdeling uiterlijke verzorging kon men zich tegen een klein bedragje laten verzorgen: nagels, watergolf of een knipbeurt. Bij de tijdelijke stoplichten aan de Wustelaan in Santpoort stond de auto was groep autoruiten te wassen.
Aan het einde van de middag kwamen de meeste groepen terug. De symbolische cheques waren gul beschreven.
Vrijdag werden de docenten getrakteerd op een muzikale lunch. DE zeer bekende jazzband Fritz the Cat en his original Hotshots speelde uitstekende muziek voor deze gelegenheid. Diverse docenten hielden een soms ontroerend verhaal voor Hans. De lunch werd door een team van leerlingen geserveerd.
Aan het einde van de middag was er een receptie voor oud-collega’s, vrienden en bekenden van Hans.
Hans was zeer ontroerd door alle aandacht en bedankte iedereen diverse malen voor het geweldige afscheid. De bijzondere mens Hans van der kwaak heeft het afscheid gekregen dat hij verdiende.

1999 september IJmuider Courant

Vellesan nuanceert cijfer vbo in Trouw-onderzoek 

‘Leerlingen zo groot mogelijke kans bieden’ 

In het onderzoek van het dagblad Trouw kreeg de afdeling voor voorbereidend beroepsonderwijs (vbo) van het Vellesan College in IJmuiden onlangs een onvoldoende. Conrector D. Nieuwenhuizen vindt het cijfer te kil. “Alleen dat cijfer zegt niks over de kansen die wij onze leerlingen bieden en de goede resultaten die zij halen in hun vervolgopleiding.” 

De Vellesanners scoren volgens de getallenreeksen een 5,8 gemiddeld op hun eindexamen. Volgens de standaard van het onderzoek is dat te laag en daarom kreeg de school een ‘min’ als eindbeoordeling voor het vbo. Maar volgens Nieuwenhuizen weegt lang niet alles mee in het cijfer. Zo blijkt er niet uit dat dertig procent van de leerlingen vakken op B-niveau heeft gedaan en zeventig procent minimaal drie vakken op het hogere C-niveau. Daarnaast tellen alleen de theorievakken Nederlands, Engels, biologie en wiskunde mee in het cijfer. De praktijkvakken welke het belangrijkste deel van de opleiding uitmaken, blijven buiten schot. 

“Meer dan negentig procent van vbo-leerlingen gaat door in een vervolgopleiding. Hoe meer vakken ze op C-niveau doen, hoe beter hun kansen en mogelijkheden na het vbo-diploma”, zegt Nieuwenhuizen. Een voorbeeld is een meisje dat kapster wil worden. Met minimaal drie vakken op C-niveau kan ze de benodigde opleiding volgen. Haalt ze dit niet dan kan ze hooguit assistente worden en blijft het dus bij haren wassen en de vloer vegen. 

“Juist daarom willen wij de leerlingen een kans bieden. Ze mogen van ons dus vakken op C-niveau proberen. De kans bestaat dat leerlingen met onvoldoendes op hun lijst eindigen. Maar als ze die kunnen compenseren, halen ze toch hun diploma en hebben ze genoeg op C-niveau gedaan. Dit haalt echter wel het gemiddelde eindcijfer naar beneden.” Verklaart Nieuwenhuizen de 5,8 van het Vellesan. “Je kan er als school voor kiezen om je leerlingen die kans niet te geven omwille van het eindcijfer, maar daar voel ik weinig voor.” 

Volgens Nieuwenhuizen is zijn streven niet buiten proportie. Het zou immers geen zin hebben de leerlingen door een hoger niveau te slepen als de vervolgopleiding dan te moeilijk blijkt. “Het merendeel van de leerlingen zit prima op zijn plaats na het vbo”, weet Nieuwenhuizen uit ervaring en eigen onderzoek. “De praktijk kunnen ze doorgaans namelijk prima. En een leerlinge verzorging hoeft zich in haar vervolgopleiding niet meer druk te maken om Engels.” 

2002 januari IJmuider Courant

Comenius Project met ballonnen ingewijd 

Internationale contacten leerlingen middels e-mail 

Tientallen ballonnen werden er vorige week in het kader van het Comenius project op het schoolplein van het Vellesan College opgelaten. Dit project heeft als doel internationale communicatie tussen scholen te activeren. Naast het Vellesan College doen er nog drie andere scholen uit onder andere Spanje en Engeland mee.  

Uitsluitend de Engelse taal wordt tijdens de briefwisseling, die per e-mail geschiedt, gebruikt. Andrea (13) en Tatjania (12) vertellen dat hun brieven al klaar zijn. “Wij hebben over onze familie, over school en over onze hobby’s geschreven”. Sharena (12) heeft in haar brief proberen te vertellen hoe zij er uit ziet. Paul doet niet mee aan die flauwekul. Hij schreef over zijn huisdieren en Lieke hoopt dat ze er een penvriend van over zal houden. 

Coördinator van het project Hans van Dorp legt uit dat het talen project niet alleen voor de leerlingen bedoeld is, maar dat de onderlinge contacten met de andere scholen ook zeer belangrijk zijn. “Ieder land heeft zijn eigen manieren en vormen van lesgeven. Wij kunnen van elkaar leren”, aldus van Dorp.  

Het Comenius project is speciaal bedoeld voor klassen met leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben (lbo). Voor deze doelgroep worden speciale programma’s, zoals dit project, ontwikkeld.  

De 22 leerlingen van het Vellesan zien de geautomatiseerde briefwisseling helemaal zitten. “Wij worden met de vertalingen natuurlijk wel door onze Engelse leraar de heer Koeman geholpen, roepen zij bijna in koor. Tatjania heeft op de basisschool veel Engels gehad, dus met haar zal het wel loslopen. Bij Sharena en Andrea wat dat wat minder, dus bij hun vertaal activiteiten komt docent Koeman zeer goed van pas. 

Hans van Dorp zegt dat er op school al veel taaloefeningen gedaan worden. “Maar, nu moeten de vertalingen in praktijk gebracht worden. Dus niet afraffelen maar serieus aan de slag gaan. Het Comenius project moet de leerlingen stimuleren. Wij duiken ook niet direct achter de computer met de spellingcheck. Nee, wij gaan het eerst netjes in de klas vertalen, daarna pas naar het computerlokaal. De leerlingen moeten eerst zelf de fouten ontdekken en dan mag de computer zijn werk doen”, vindt van Dorp. 

Er breekt een spannende tijd aan voor de klas van Hans van Dorp. En docent Koeman krijgt zijn handen vol. Of het Comenius project stimulerend op de leerlingen werkt, zal de tijd leren. 

​

2002 maart IJmuider Courant

Rappers in spe en percussionisten vertonen kunsten 

Middelbare scholieren doen mee aan ‘rondje cultuur’ 

Even geen wiskunde, geschiedenis en aardrijkskunde, maar lekker cultureel doen. Leerlingen van het Vellesan College, Ichthus College, Tender College, de Technische School Velsen en het gymnasium Felisenum deden gisteren mee aan het ‘rondje cultuur’ en dansten, rapten en schilderden de halve dag. Het ‘rondje cultuur’ is bedoeld als voorbereiding op het vak Culturele en Kunstzinnige Vorming dat zijn intrede in de bovenbouw van het voortgezet onderwijs doet. Het steunpunt voor kunsteducatie Midden-Kennemerland in Heemskerk, ‘t Platform, nodigde scholen uit om 25 leerlingen af te vaardigen. In totaal bezochten 120 derdeklassers de Stadsschouwburg Velsen, Het Witte Theater, Het Kunstencentrum, de bibliotheek, ‘t Mosterdzaadje of Kunstuitleen ‘Tableau’. 

De leerlingen hadden de kans om zich op te geven voor workshops dans, percussie, rap, theatertechniek, drama, beeldende kunst en een luisterconcert. Het Platform probeert op deze manier leerlingen kennis te laten maken met verschillende culturele instellingen in Velsen. Marieke kerkhof, medewerker van de bibliotheek op het Dudokplein, weet dat de bieb geen grote aantrekkingskracht heeft op jongeren. “Ze komen hier alleen omdat dat moet van school. De bibliotheek wordt gezien als stoffig en saai, maar er is veel meer te vinden, zoals internet en tijdschriften.” 

De eerste workshop van de dag in de bibliotheek is rap. André Accord, dj op radio 3FM en ex-presentator van een muziekprogramma op televisie, probeert een groep van zeven leerlingen van het Tender College de basis van rappen bij te brengen. Al snel is duidelijk dat er echte rap fans tussen zitten. Zoals Gerard (14) en Evert (16). Moeiteloos rapt Gerard de teksten van Tupac en ook Evert kent zijn rapklassiekers. Accord zet muziek van Snoop Doggy Dog op en de jongens moeten zelf een tekst bedenken. “Als ik kijk naar gangsta rap”, zegt Accord, “Dan gaan veel teksten alleen over schieten en motherpiep hier en motherpiep daar. Je kunt proberen dieper te gaan met je teksten en een boodschap van kwaliteit brengen.” 

De rappers in spe zitten gebogen over het papier. ‘Ajax geeft hoop maar gebruikt niet zoals Feyenoord een vette portie dope’, luidt één van de teksten. Na even oefenen mogen de zeven optreden in het theater van de bibliotheek, net zoals de percussiegroep. De leerlingen van het Vellesan hebben in de vergaderzaal een knap stukje muziek ingestudeerd onder leiding van Chris Colleye, docent wereldmuziek en ‘muzischagoog’, een combinatie van muziek-, drama- en artistiek docent. “Hoe hebben ze dat zo snel geleerd?” vraagt een medewerkster van de bibliotheek zich hardop af. 

Toch krijgen vooral Gerard en Evert een daverend applaus. De twee zien een carrière in de rapmuziek wel zitten. “Ik zou echt wel een rapper willen zijn”, zegt Gerard, die zelf al wat teksten op papier heeft gezet. Voor Evert is schrijven een uitlaatklep. “Gevoelens uiten is tegenwoordig heel moeilijk. Dan zet ik Tupac op, en die laat zien dat het allemaal toch niet zo moeilijk is.” 

Na het rappen of drummen stappen de leerlingen weer op de fiets. Op naar de volgende workshop. Bij Kunstuitleen Tableau is een groep van het Ichthus College druk in de weer met kwasten, krijt en verf. Nanda Groen, beeldend consulente van ‘t Platform, heeft de leerlingen eerst een paar voorbeelden laten zien van schildertechnieken. De 16-jarige Elias heeft na vijf minuten een ‘hark poppetje’ op papier gezet. “Wilt u deze kopen”, vraagt hij aan Groen. “Het is een heel blij mannetje”. 

Rond een uur of twee is het ‘rondje cultuur’ afgelopen. De leerlingen mogen naar huis. Buiten staat een groepje meiden na te praten. Zij deden als laatste mee aan de percussieworkshop. Eén van hen heeft iets te enthousiast op de trommels geslagen. “Moet je nou kijken”, zegt ze tegen haar vriendinnen, terwijl ze haar handen laat zien. “Er zit allemaal eelt op. Maar het was wel supercool.” 

​

2002

Werkweek  BARCELONA  – Een Impressie geschreven door Ronald Ruseler

22  – 26 april 2002
maandag 22 4 2002

Van IJmuiden naar Barcelona – Jeugdhotel Alberg Mare de Deú de Montserrat – stadswandeling met bezoek aan Kathedraal Le Sau

Regel nog snel op het Vellesan wat lopende zaken. Een profielwerkstuk moet ingeleverd zijn en de 4-5 meiviering definitief afgerond.(d.i. de bijeenkomst in de Engelmunduskerk op vier mei, die door het Vellesan mede wordt vormgegeven. Onze ll-en hebben speciaal voor deze gelegenheid gedichten geschreven en schilderwerken gemaakt. Naast de reguliere lessen en de organisatie van deze werkweek naar Barcelona betekent dit veel extra werk. Ronald Neervoort en ik hebben dit project ternauwernood af kunnen ronden, omdat er te weinig tijd voor beschikbaar was.)
X brengt me naar IJ. leerlingen staan voor school klaar met hun bagage. Ronald is druk bezig om praktische zaken af te ronden. Zo zijn er meteen al twee calamiteiten die om een oplossing vragen. Nathalie heeft haar deelname aan deze werkweek wel heel erg onhandig aangepakt. Ze heeft alles zelf geregeld en betaald zonder haar ouders in te lichten. Pas op het laatste moment heeft ze hen verteld dat ze op werkweek zou gaan. Met een ongeloofwaardige smoes zegt ze tegen R dat haar tas gestolen is met haar paspoort erin. ‘Dan mag je wel heel erg snel een nieuw identiteitsbewijs regelen Nathalie’, zegt hij.  Huilend biecht ze het ware verhaal op. Ze mag niet mee van haar moeder. Sneu, want wij kunnen nu niets meer voor haar doen.
Stefan blijft op de valreep ook thuis. Het is onduidelijk wat hij heeft. Een onbekende ziekte heeft hem ernstig verzwakt. Hij wil graag mee. Met zijn ongeruste ouders staat hij naast de bus. Hij ziet er grijs en bleek uit, maar plotseling wordt zijn huid helemaal geel. Het is onverantwoord hem mee te nemen. We moeten hem in IJ. achterlaten. Ontzettend lullig voor hem en dikke pech.
Uiteindelijk vertrekken we goedgemutst. Uitgezwaaid door de achterblijvers. De drie begeleiders Inge van Deudekom ( la Deud en espagñol), Ronald Neervoort en Ronald Ruseler zitten achter ‘Corrie’ die ons naar Hazeldonk rijdt. Pieter Oosterhuis verwacht ons in Barcelona. Tot zaterdag!

Lees het verdere verslag.

​

2003

Werkweek PRAAG  door Frank Joosten

De bovenbouw van het vmbo stond in 2003 voor een belangrijke keuze. Welke stad te bezoeken met de werkweek: Parijs of Praag? Praag bleek enorm populair te zijn. Zo populair dat niet alle inschrijvingen ook daadwerkelijk meekonden naar Praag. Er moest geloot worden. Ik behoorde tot de gelukkigen en mocht mee naar Praag. Het heugelijke feit werd door alle gelukkigen vermeld in hun ‘MSN-naam’. Dit leverde pareltjes op als “Pr44g wordt Ge4k!1!!”, “PrA4G de G3Xte!” en “Pr4Agggg w0rt Tan2 L3ip!!!”. Uiteraard in de schrijfwijze die destijds ‘cuWl’ was. Van de werkweek zelf herinner ik mij vooral het indrukwekkende bezoek aan voormalig concentratiekamp Theresienstadt en het niet zo indrukwekkende bezoek aan voormalig dorp Ležáky. De inwoners van dit dorp werden er, ten onrechte, van verdacht hulp geboden te hebben aan de daders van de aan slag op Reinhard Heydrich. Ležáky is door de nazi’s volledig uitgemoord en met de grond gelijk gemaakt. Ik denk dat mijn fantasie mij hier op het verkeerde been had gezet. Ik stelde mij een verwoest dorp voor. Volledig in puin en verlaten. De realiteit was anders. Ležáky is tegenwoordig een keurig bijgehouden park. Een andere excursie was een bezoek aan een bierbrouwerij met aansluitend een boottocht over de Moldau. Tijdens deze boottocht zaten de begeleidende docenten op het bovendek en de meeste leerlingen beneden in de boot. Op het benedendek bleek een barretje aanwezig te zijn, met een zeer bereidwillige barman. Deze barman heeft ons ruim voorzien van onderanderen Malibu-cola en soortgelijke mixdranken. Hierbij waren wij in de veronderstelling dat de docenten dachten dat wij slechts cola dronken. Dat menig leerling zwalkend van boord kwam, werd natuurlijk veroorzaakt door de opgelopen zeeziekte tijdens de vaartocht. Alcohol was voor ons verboden. Logisch, want de meesten van ons waren slechts vijftien jaar oud en mochten helemaal niet drinken. Echter, wij kwamen er al snel achter dat alcoholische dranken vrij gemakkelijk verkrijgbaar waren bij de vele slijters in Praag, tegen (voor ons) bijzonder lage prijzen. Velen van ons kochten een aantal flessen en smokkelde deze het hotel binnen. De Spoelbakken van wc’s werden geopend en de flessen erin geplaatst. De spoelbakken diende gelijktijdig als verstopplaats en als koelkast. De nacht was onrustig door het elkaar bezoeken op de kamers. Iets dat de hele nacht doorging. De docenten waren hier minder blij mee en probeerde ieder in zijn eigen kamer te krijgen en te houden. Daarbij ontdekte zij regelmatig geheime drankvoorraden en namen deze in beslag. De straffen voor het drankgebruik waren overigens mild: een extra verslag voor CKV maken en het was je al vergeven. Een andere merkwaardige hobby die wij in Praag hadden was het roken van gigantische sigaren. Deze sigaren brandden ongeveer een uur en stonken verschrikkelijk, maar wat voelde wij ons stoer… De terugreis was er een om nooit meer te vergeten. De bedoeling was om in de loop van de dag uit Praag te vertrekken, de hele nacht door te rijden en dan in de loop van de ochtend bij het Vellesan aan te komen. Dat liep even anders. Midden in de nacht ergens in het midden van Duitsland begaf onze bus het en werd op de vluchtstrook gewacht op hulp. Deze hulp kwam snel, maar kon weinig voor ons betekenen. Waarop er op een andere hulpdienst gewacht moest worden. Ondertussen zaten wij een groot deel van de nacht in een steeds warmer wordende en muffer ruikende bus. Tot overmaat van ramp raakte de wc van de bus overvol. Dit stonk enorm en zorgde voor extra geur- en smaakstoffen in de bus na elk toiletbezoek. Uiteindelijke zijn we naar een politiekazerne gebracht. Hier werden wij opgewacht met broodjes worst en flessen cola. Er waren slaapplaatsen voor ons voorbereid in de gymzaal. Hier sliepen wij op matjes en onder paardendekens. Een fantastisch comfort, dat na een nacht wachten zeer welkom was. In de loop van de ochtend was de bus gerepareerd of vervangen. Die details weet ik helaas niet meer. Dit betekende het einde van ons verblijf op de kazerne en waren wij eindelijk weer onderweg naar huis. De vervolgde reis verliep zonder bijzonderheden en aan het einde van dag werden wij, volledig versleten, afgeleverd op school en door onze ouders opgehaald. Zo terugkijkend was dit een onvergetelijke werkweek.