1989 – 1994

mei 1992

UIt de IJmuider Courant:
Modderige verrassing voor Vellesan leraren

 Met badmutsen op, minuscule staartjes, een lading make-up en verkleed in korte broeken en T-shirts wandelen de leraren van het Vellesan College de aula binnen. Met een luid applaus worden ze onthaald. Het zijn de leerlingen van de eindexamenklassen vijf havo en zes vwo die hun leraren zo toegetakeld hebben.
De eerste verrassing die zij voor hun leraren in petto hebben, is een spel waarbij letters moeten worden verzameld. Om de beurt moeten de leraren naar voren komen om hun intelligentie en behendigheid te tonen. Het eerste ‘slachtoffer’ is een leraar Duits. Hij moet propjes in een emmertje gooien en bij elk misgegooid propje een scheldwoord verzinnen. Hij noemt zijn leerlingen onder andere ‘intellectueel’: “Dat is tegenwoordig toch ook een scheldwoord?”
Na deze voorstelling moeten de leerkrachten eieren poepen. Dit wordt een grote zooi. Een leraar Engels gaat met goede moed op weg met een ei tussen zijn benen geklemd. Maar hij haalt de finish niet. Het ongekookte exemplaar worstelt zich vrij en valt. Zijn vrouwelijke collega brengt het er heel wat beter vanaf. Terwijl zij alle eieren netjes in het emmertje deponeert, laat de docent Engels er weer een vallen.
Na negen verschillende spelletjes is het woord ontcijferd: toernooi? De leraren lijken voldaan: Dat hebben we mooi voor elkaar! Ze lachen nog vrolijk, maar als de examenklanten hen mee naar buiten nemen, verdwijnt de glimlach snel. Buiten staat hen een heus modderbad te wachten. Uit het publiek, dat vlak langs de rand van het bad staat, worden de leraren geplukt voor een worstel gevecht met een leerling. De slechte eierenpoeper is als eerste de pineut. Hij laat iedereen meegenieten door flink met modder te gooien. Gillend vliegen de toeschouwers uiteen om de modderspatten te ontwijken. Als iedereen een beurt in het modderbad heeft gehad (de leraren blijken overigens niet altijd de sterksten) volgt de prijsuitreiking. De winnaar is rector van der Kwaak. Hij was de origineelste van het stel. Tweede werd economie en handel leraar Planken en de veel geplaagde leraar Engels Oosterhuis eindigde toch als derde.

februari 1994

Racisme nee.

De leerlingenraden van het Ichthus College, Het Gymnasium Felisenum, het Flevum en het Vellesan College organiseren een fakkeloptocht om te tonen dat zij tegen de toenemende onverdraagzaamheid zijn. 

Deze fakkeloptocht zal plaatsvinden op donderdagavond 17 februari 1994 en zal leiden van de moskee aan het Moerbergplantsoen tot het stadhuis aan het Plein 1945. Hier zullen enkele mensen, waaronder de burgemeester de menigte toespreken. Ze hopen dan iedereen deze actie ondersteunt en zal deelnemen aan de optocht! 

Hans van der Kwaak, rector van het Vellesan College, was blij met het initiatief. In het mededelingenblad van de school schreef hij: 

Wat was het een bijzondere belevenis – de fakkeloptocht op 17 februari.
Al is het bij het verschijnen van dit nummer alweer enige tijd geleden, toch wil ik de leden van de Leerlingenraad met nadruk bedanken en een compliment maken voor hun initiatief en al hun activiteiten in dit verband. Daarbij was het ook een zeer goede ervaring zoveel leerlingen en ouders van de school bij deze demonstratie te zien.
Zo’n actie is een apart gebeuren, op een bepaald moment. Een vraag is:
Hoe gaan we hiermee en in aansluiting hierop door?
Wij kunnen binnen deze school met elkaar nog veel doen om discriminatie tegen te gaan en de sfeer van saamhorigheid te versterken. Daarbij denk ik met name aan hetgeen “pesten” wordt genoemd. Dat verschijnsel heeft vele gedaanten. Het kan gaan om je uiterlijk, om het feit dat je een niet-Nederlandse herkomst hebt, of omdat je klein bent, of als persoon ‘anders!” bent dan het gemiddelde, of omdat je andere belangstellingen hebt dan de meesten – en ga zo maar door.

Op initiatief van de Leerlingenraad is ook weer eens kritisch naar ons leerlingenstatuut gekeken en daar is een nieuwe uitgave van gemaakt. Nieuw is o.a. het volgende (nu eerste!) artikel: “De leerling onthoudt zich van uitlatingen of gedragingen die kwetsend kunnen zijn voor anderen. Hierbij denken we aan: sexe, uiterlijk en culturele achtergrond.”

 Het zou goed zijn als we meer letten op de sfeer waarin we met elkaar omgaan en daarin elkaar corrigeren waar nodig of mogelijk. Ik heb in het najaar tegen de redactie opgemerkt dat zij kritischer zouden moeten zijn over wat ze wel of niet plaatsen aan opmerkingen over docenten of medeleerlingen of (uit het verband gerukte) citaten van docenten. Ik vond dat de redactie trouwens zichzelf daarbij te kort deed gezien de kwaliteit van allerlei andere bijdragen. Ik zag ook de verloedering van het leerlingenlokaal (‘aula”) in de “Willem de Zwijger”.
Eén van de kenmerken van deze school heb ik altijd gevonden – zeker ook in de afdeling HAVO-VWO -— de wijze van omgaan met elkaar, de sfeer. Niet tegen elkaar, maar met elkaar. Docenten en leerlingen, docenten onderling, leerlingen onderling. Deze sfeer is me zeer dierbaar en ik bespeurde tekenen dat dit aan het afnemen was.
Mijn gevoel daarover is nu anders. Het schitterende initiatief voor de demonstratie speelt daarbij een grote rol. Maar ook het gegeven dat de Leerlingenraad de handen uit de mouwen heeft gestoken om de leerlingenruimte op te knappen.
De redactie van dit blad heeft zich bovendien beraden op haar stijl. Dat doet me goed. Humor is prima, maar is bepaald iets anders dan grofheid. Plagen kan, maar is bepaald iets anders dan pesten of kwetsen. Ik hoop – en het is zeker iets dat ik zelf ook in de gaten zal houden – dat de wijze van omgang met elkaar in deze school bepaald wordt door respect en saamhorigheid.
Een school is niet alleen een instituut waarin jullie kennis verwerven en wij aan jullie kennis overdragen. Ik zie de school ook als een gemeenschap waarin we de kans krijgen onszelf te verrijken door de omgang als mensen onder elkaar. Een school waarin het prettig is te vertoeven en te werken.
Hans van der Kwaak