Peter van der Kroef
november 2023
IJmuiden podium avond Vellesan College 1996
Ja, the Bluesbrothers. Ik weet nog dat ik de film voor de eerste keer zag. Mijn broer had hem al gezien en hij had ook al een lp met de filmmuziek. Ik heb vreselijk gelachen om de grappen in de film. En de muziek in de film is erg leuk. Wil je een leuke avond, kijk dan the Bluesbrothers.
Ik heb het al gehad over die waanzinnige feestavond op school met het thema the Bluesbrothers. Nou de the Bluesbrothers kwamen nog een keer naar het Vellesan, jaren later, op de Podiumavond in 1996. Ruben Bos en Kees Huijer als Jake en Elwood Blues. De begeleidende band bestond uit Frank van Es (ja, van Van Es Catering!) op de drums, Ben Licumahua op de basgitaar, Aart de Jong met het keyboard en ik met mijn gitaar. Nou, wij gingen met elkaar helemaal los die avond. Wij speelden het nummer Everybody Needs Somebody To Love. Een prachtig opzwepend nummer. Frank gaf op de drums het nummer een enorme vaart en Ben, Aart en ik knalden er lekker op los. Maar de zaal werd echt in vuur en vlam gezet door Jake en Elwood Blues met hun wervelende optreden. Zij zongen de tekst met een inzet en een power waar de echte Bluesbrothers jaloers op geweest zouden zijn. Get your mojo working babies:
And please remember people –
That no matter who you are and what you do to live, thrive and survive –
There are still some things that make us all the same –
You – me – them – everybody – everybody
Everybody needs somebody
Everybody needs somebody to love
Een gekkenhuis was het. Heerlijk. En passant werd Piet Heijblok op het podium gevraagd omdat hij met pensioen zou gaan. De uitgelaten menigte in de zaal juichte hem enthousiast toe en Jake en Elwood bedankten hem voor zijn enorme inzet voor de school. Ik denk niet dat Piet dat ooit nog zal vergeten. Wat een mooie manier om je carrière af te sluiten, met the Bluesbrothers!
Wij waren het laatste optreden van de avond. Als afsluiting speelden wij het nummer “Is dat alles” van DoeMaar. Met een licht reggae-ritme swingde dat er ook lekker uit. De grap is dat, hoewel wij het helemaal niet verwacht hadden, de hele zaal het nummer meezong. ”Is dit alles? (Oeh-oeh-oeh-oeh)”. DoeMaar had zijn hoogtepunt in de jaren tachtig, maar iedereen in de zaal kende de tekst en zong uit volle borst mee. Tenslotte werd de avond door mevrouw Hoekstra afgesloten en ging iedereen met een goed gevoel weer huiswaarts. The Bluesbrothers hadden weer hun ding gedaan op het Vellesan College. Maar op de een of andere manier was dat niet hun laatste verschijning op de school. Zij zouden weer terug komen. Tot mijn grote verbazing. Maar daarover een andere keer meer.